Beste ,

Ben je je bewust van hoe vaak je
vlucht, vecht en bevriest?

Niet letterlijk, natuurlijk.
Want er lopen weinig wolven meer rond.
En de laatste sabeltandtijger
stierf duizenden jaren terug.
Het is dus feitelijk niet meer nodig om
in de overlevingsstand te gaan.

En toch reageert jouw lichaam nog vaak
alsof het om ons heen bárst
van de gevaarlijke dieren.

Het mechanisme dat jouw voorouders
ooit het leven redde,
dreigt jou nu te doden,
zij het heel geleidelijk.

De naam van deze sluipmoordenaar?
Stress.

Moderne monsters
Stress is een geniale reactie –
als je oog in oog staat
met een sabeltandtijger
of met een roedel wolven.

Stress is echter minder behulpzaam
(dat is een understatement)
als het gaat om moderne monsters:
deadlines, appjes, files, targets,
social media, smartphones en ga zo maar door.

In de natuur duurt stress hooguit twintig minuten.
Of je vlucht.
Of je bevriest.
Of je vecht.
Daarna: klaar.

Want red je het?
Dan rust je uit
en lik je je wonden.
Overleef je het niet?
Dan is het ook gedaan.

Maar als je als moderne mens
dag in, dag uit,
week in, week uit
in de overlevingsmodus blijft...

...dan verandert de stress-respons
van redder in verrader.

Zelfvergiftiging
Zit je langdurig in de stress,
dan komt het lichaam terecht
in een onwenselijk proces van
degeneratie en zelfvergiftiging:

• Afvalstoffen en de vrijgekomen chemische stofjes uit de bijnieren hopen zich op.
• Lichaamsfuncties zoals spijsvertering, cel-vernieuwing, het afvoeren van afvalstoffen, etc., worden op non-actief gezet, zodat je al je energie kunt richten op overleven
• De nieren worden langzaam maar zeker leeg getrokken.

I-kracht is al duizenden jaren