Beste ,

Je wilt van alles.
Je doet van alles.
En toch...
verandert er minder dat je hoopt.

Je bent niet lui.
Je bent niet zwak.
En je bent zeker niet 'onveranderlijk'.

Wat er wel aan de hand is:
je wordt gesaboteerd.

Die saboteur is een slimme.
Een hardnekkige.
Een onzichtbare.

En je kent hem maar al te goed:
we hebben het over stress.

De status quo
Zodra je stress ervaart
(en dat kan ook heel subtiel zijn),
schiet je lichaam in de overlevingsmodus.

Deze stand kent maar één taal:
Oude gedragspatronen.
Automatische reacties.
De snelste route naar veiligheid
- ook al werkt die al lang niet meer.

Al je recente 'lessen'
en grootse, nieuwe 'inzichten'?
Verdwijnen naar de achtergrond.

Al je veelbelovende dromen
en goede bedoelingen?
Verliezen het van reflexen.

Zelfontwikkeling en groei?
In stress wil je maar één ding:
(vermeende) veiligheid.

Het stress-systeem kiest daarom liever
voor de in jouw jeugd ontwikkelde
coping-mechanismen,
jouw 'infantiele strategie'
- en daarmee voor de status quo.

De eerste vijand
Stress is dus niet alleen een 'killer',
een sluwe sluipmoordenaar...

Als het gaat om jouw proces
van groei en zelfontwikkeling,
is stress een echte saboteur:

Hoe veel je ook hebt ingezet
op verandering, op ontwikkeling...

Zodra je in de stress schiet,
stort die mooie constructie als
een kaartenhuis in elkaar.

Bij Taotraining noemen we stress
daarom: de eerste vijand.

Niet omdat stress kwaadaardig is.
Maar omdat stress - en daarmee
oud gedrag - het eigenlijk altijd wint
van jouw verlangen naar groei.